Karierę Nikosia można oglądać na poważnie, na trzeźwo i po spożyciu. Nie wątpliwie ta
druga opcja występuje u mnie częściej, gdy u znajomych pada propozycja obejrzenia
Nikosia przy kieliszku. Świetna historia, realistyczna sceneria w stylu typowo polskim
(zapewniam was, że nie ma tutaj przesady) i świetna muzyka elektrycznych gitar.

Nikosia nie można traktować tylko jako komedyjkę, to film ponadczasowy, zawierający w
sobie cechy dramatu i powiastki o wysokich stanowiskach w Polsce. Pozdrawiam.